As palabras de
Carlos Taibo son realmente acertadas para pensar no que está pasando no mundo,
no que estamos facendo, maioritariamente, os nosos gobernantes, xa que nós, en
moitas, senón todas, decisións importantes non podemos participar.
Houbo dúas anécdotas
que me gustaron moito: a primeira é a do pescador que traballaba pouco e gozaba
co que tiña, e a segunda é a dos misioneiros que se atoparon cunha tribo que se
dedicaba a cortar leña. Estas dúas anécdotas podemos resumilas nunha frase: non
é máis feliz o que máis ten, senón o que menos precisa.
Unha frase que
comentou, e pode ser unha especie de resumo, é a seguinte: podemos vivir mellor
con menos. Aínda que temos dúas causas que nos axudan a non pensar niso: a
publicidade e a caducidade. A primeira invita a adquirir bens que a maioría das
veces non necesitamos, e a segunda fai que eses bens deixen de servir nun
período de tempo, facendo así que teñamos que conseguir uns novos.
Tamén me gustaría
comentar una frase que dixo: a pobreza ten secuelas favorables, en termos
saudábeis. Non dunha maneira consciente, porque comen o que poden, e móvense
máis por necesidade.
Ángel García Martínez
No hay comentarios:
Publicar un comentario